Ostatnia (?) część sagi o siostrach
Słowo daję, byłam przekonana, że właśnie zakończę etap czytania babskiej sagi na ostatniej części. Zresztą całkiem dobrej części. Od początku miałam podejrzenia co do bardzo ckliwego i tandetnego rozwiązania zagadek, a tu się okazuje, że jednak chyba się myliłam... CHYBA. Ponieważ nie wszystkie zagadki zostały rozwikłane, a co za tym idzie - miała powstać jeszcze jedna, ósma część serii. Aktorka wprawdzie zmarła w tym roku, ale jej spadkobiercy zapewnili, że znają fabułę i rozwiązanie tajemnic, więc ich siłami ostatnia część pokaże się w księgarniach w 2023 roku...
Oby zatem wtedy nie okazało się, że moje przypuszczenia były słuszne, bo póki co - przy obecnym zakończeniu - oceniam serię bardziej na plus, niż gdybym miała rację.
W tej części najbardziej urzekły mnie dwie rzeczy:
- Irlandia. Lucinda Riley pochodziła z Irlandii i historię tego kraju zostawiła sobie niczym wisienkę na torcie, na niby ostatnią z części. Dobrze się złożyło, ponieważ tą część pisała już w czasie pandemii, więc nie za bardzo mogła podróżować po miejscach, które opisuje, tak jak robiła to pisząc poprzednie książki.
- Tournée po świecie w pogoni za główną bohaterką, dzięki czemu pojawiamy się u każdej siostry i możemy zobaczyć, co u nich słychać w tym "happily ever after", przyjemnie i lekko się to czyta.
No ale przede wszystkim - Irlandia.
Historia rozpoczyna się w 1920 roku, kiedy na irlandzkiej wsi pojawia się elektryczność, a IRA rozpoczyna swoją działalność wyzwoleńczą. Wspomnienia bohaterów sięgają jednak jeszcze dalej, do czasów wielkiego głodu w Irlandii (1845–1849).
Bridget O'Donnell i jej dwoje dzieci w czasie klęski głodu spowodowanej zarazą ziemniaka, Illustrated London News, December 22, 1849, wikipedia
Poznajemy też postać wielkiego kumpla, Micheala Collinsa, przywódcy rewolucji, który doprowadził do zawarcia traktatu pokojowego z Anglią, za co przez część bojowników IRA, niegodzących się na jego postanowienia, został uznany za zdrajcę.
Nie w sposób też nie wspomnieć o Cumann na mBan (C na mB) - irlandzkiej rady kobiet, składającej się z działaczek, biorących czynny udział w powstaniu.
Członkinie Cumann na mBan Linda Kearns, Eithne Coyle i Mae Burke pozują z karabinami na obozie szkoleniowym IRA w Ducket’s Grove w hrabstwie Carlow w październiku 1921 roku, https://www.historyireland.com/volume-26/centenary-the-women-who-died-for-ireland/
Przede wszystkim jednak ubogie życie irlandzkiej prowincji w dobie walk o niepodległość... O IRA niby każdy słyszał, ale jednak nie ukrywam, historii Irlandii raczej nie znałam zbyt dobrze. Bardzo ciekawie jest się przenieść na chwilę do tych ciężkich czasów i malowniczych wsi zachodniego hrabstwa Cork.
Timoleague
https://www.irishexaminer.com/lifestyle/arid-30885217.html
No dobrze, to chyba do 2023 roku spokój z siostrami. Pora poczytać coś na temat BLW ;)
Comments
You can login with your Hive account using secure Hivesigner and interact with this blog. You would be able to comment and vote on this article and other comments.
No comments