Mój blog

Kolejna część Jeżycjady. Tą czytałam więcej razy niż np. Pulpecję, jakoś wydawała mi się fajniejsza, pewnie dlatego, że opowiada o bardzo gorącym lecie i wyprawie z plecakiem.

O dziwo, czytając ją teraz, po latach, byłam dość zniesmaczona, zwłaszcza na początku.

Natalia, zwana Nutrią, to trzecia w kolejności od najstarszej siostra Borejko. Romantyczna, wiotka, dość chwiejna emocjonalnie. Bałaganiara, poetka. Od pewnego czasu zapalona turystka.
Nutrię poznajemy bliżej podczas spaceru z Tuniem, z którym spotyka się jakiś czas. Ten miłośnik regat o dominującej osobowości silnie narzuca Natalii swoje decyzje, nie dając jej dojść do głosu w niemal żadnej kwestii. Kiedy podczas tegoż spaceru informuje ją, że jutro przyjeżdża jego mama, aby poznać jego przyszłą żonę (przy czym - żadnych oświadczyn nie było), Natalia nie wytrzymuje - i zrywa z nim w dość widowiskowy sposób. A tego samego wieczora pakuje plecak, by o świcie udać się pociągiem nad morze, gdzie będzie chciała przemyśleć to i owo. Towarzyszyć jej mają jej dwie siostrzenice - Róża i Laura, czyli Pyza i Tygrys.

Oj, Natalko, Natalko, wybrać się w samotną podróż z dwoma dziewczynkami, w tym jedną mocno krnąbrną? Odważnie. Zwłaszcza, że Laura już zdążyła namieszać i śledzić ją w podróży będzie złowrogi Nerwus, brat Tunia, z którym właśnie zerwała.

I tu właśnie ten niesmak. Prześladowca, który przypina się do biednej Nutrii kajdankami w pociągu? I z tego rozpoczyna się kolejna historia miłosna? Może kupowałam to w młodości, dziś nie kupuję. No, ale przynajmniej, znając dalszy ciąg losów Natalii, wiemy, że nic trwałego z tego nie będzie.

A chipsy na zdjęciu octowe, gdyby ktoś pytał ;)