Mój blog

Wkraczamy w tę część Jeżycjady, która w mojej nomenklaturze jest nową częścią, w odróżnieniu do starej, zakończonej na "Nutrii", i kompletnie nowej, która zaczyna się od "Języka Trolli". Czym ten podział spowodowany? Stare części były już wszystkie w domu, kiedy zaczęłam czytać ten cykl. Nowe części sama dostawałam już na różne okazje i były "moje", bo byłam już w wieku odpowiednim i byłam fanką cyklu, kiedy były wydawane. Kompletnie nowych chyba już nie dostawałam, bo byłam być może trochę za duża, też się rzecz jasna w domu pojawiały i je czytałam, ale tak kojarzę, że ostatnią moją książką była chyba "Kalamburka".

Wracając do "Córki Robrojka", to całkiem udana pozycja. Do Poznania po wielu latach życia w Łodzi powraca Robrojek, dawny absztyfikant Kłamczuchy, a wraz z nim jego córka - szesnastoletnia Bella. Po tym, jak splajtowała firma Robrojka, zostają oni niemal bez grosza przy duszy i zamieszkują w małym domku ogrodowym u Majchrzaka - który okazuje się być całkowitym bucem, za to jego syn, zwany sympatycznie Przeszczepem, zaprzyjaźnia się z Bellą.
Z kolei Robrojek... zaprzyjaźnia się z Nutrią, której związek z Nerwusem, zgodnie z przewidywaniami, skręca właśnie w nieco toksyczną stronę.

Niemałą rolę w tej książce odgrywają też monologi Idy Borejko skierowane do synka - Józinka.