Mój blog

Z Joanną Bator pierwszy kontakt miałam ładnych parę lat temu, czytając "Ciemno, prawie noc". Co to była za książka! Kryminał czy thriller, a jednocześnie niezwykle ponury i przenikliwy obraz polskiej zaściankowości i niesamowitego Wałbrzycha oraz zamku Książ. Książka, którą stawiam na półce "moje ulubione", a dzięki której te mroczne rejony wałbrzyskie, w których nigdy dotąd nie byłam, stały się dla mnie jakieś takie... bliskie?

Joannę Bator zaszufladkowałam jako bardzo dobrą autorkę i obiecałam sobie, że kiedyś do niej wrócę. Ale oczywiście wyszło jak wyszło, i pewnie nie wróciłabym, gdyby nie to, że pewna moja znajoma na swoim czytelniczym profilu na instagramie wrzuciła recenzję "Piaskowej Góry", zachwalając, że jest to bardzo dobre.

źródło: polityka.pl

Piaskowa Góra

No i trzeba przyznać, że jest! Tym razem nie mamy do czynienia z kryminałem czy thrillerem, a międzypokoleniową sagą z życia pewnej rodziny. Oś wydarzeń kręci się wokół losu trzech kobiet, ale poznajemy losy znacznie większej liczby postaci. Przestawione są one w smakowity, anegdotyczny, celowo nieco zagmatwany sposób.

To jest niesamowite wręcz, jak Joanna potrafi bawić się słowami! Żongluje historiami, przeskakuje z jednej opowieści na drugą, przemieszcza się pomiędzy różnymi postaciami, a wszystko to razem łączy w jedną, zgrabną całość. Opisy rzeczywistości zlewają się chwilami w oniryczne opisy nie-rzeczywistości. Można się zaplątać, zagubić, po to, by po chwili wypłynąć na powierzchnię i wrócić do głównego nurtu akcji.

Piaskowa Góra - stacjaksiazka.pl

A akcja to opis losu przesiedleńców, zamieszkałych na ziemiach odzyskanych, ale także ich przodków. Robotnicze blokowisko z górą w tle. Sięgamy do czasów PRLu i przemiany, oglądamy w krzywym zwierciadle nieco groteskowo przedstawione życie małomiasteczkowe.
Przy tym wszystkim w tle czai się zło w postaci paru nikczemnych osób. I o ile z początku wydaje się, że to zło niczemu nie zaszkodzi, tak potem akcja się zagęszcza, a napięcie rośnie jak w dobrym thrillerze - mimo, ze to wciąż tylko saga obyczajowa.

A co lepsze - jest druga część tej historii, za którą od razu z przyjemnością się zabieram.