Mój blog

Książka z rudośląskiej książkodzielni, skąd została przeze mnie wyhaczona w stanie nowiusieńkim, nietkniętym.

Komedia kryminalna, to brzmi nieźle, już miałam wspomnienia z wrażeń po dowcipnym "Wszystko Czerwone" Joanny Chmielewskiej. Opis też taki dość ciekawy. Dodajmy do tego pięknie wydaną, pachnącą nowością książkę. Zabrałam się za to z niemałym entuzjazmem (choć nie przeczę, trochę poleżała ta książka na mojej półce).

Z czym tu mamy do czynienia? Ze skarbem w piwnicy, niecodziennym splotem wydarzeń, prowadzącym do tego, że ktoś ginie, ktoś inny jest w to znienacka zamieszany. Intryga goni intrygę, a fabuła jest okraszona humorem.
Dość niewyszukanym, szczerze powiedziawszy.
Niby lekko, prosto i przyjemnie, ale nie kojarzę, aby cokolwiek mnie tu tak naprawdę rozbawiło.
Tytułowe teściowe są skrajnymi przeciwieństwami, ich cechy są bardzo na czasie (skrajna lewaczka odwiedzająca każdą pikietę i protest versus moherowa wyznawczyni Rydzyka i TVP), ale w tym zakresie też wszystko jest raczej dość przewidywalne i mimo, że jakiś tam poziom humoru jest, to wciąż nie jest to "to".

Co do fabuły zasadniczej zaś, to jest skarb, są złoczyńcy, jest jakiś element zagadki, ale szczerze mówiąc, to nawet nie byłam do końca zainteresowana jej rozwiązaniem.

I nie wiem, czy to rozczarowanie wynika z tego, że to po prostu nie jest Chmielewska i "Wszystko czerwone", czy może ja aktualnie mam jakąś niemoc czytelniczą? Może coś być na rzeczy, bo to druga książka pod rząd, która mnie rozczarowuje, a ja z reguły uwielbiam czytać wszystko, co mi wpadnie w ręce.
Jakiś czas temu miałam zresztą niemoc muzyczną, przesłuchałam parę nowych płyt i uznałam je za kiepskie, a teraz odkrywam je na nowo i uwielbiam - więc bywa i tak.

No nic, czytamy dalej, zobaczymy czy moje kolejne wybory literackie mnie bardziej porwą.