Mój blog

Miewam czasami takie dni, kiedy przeżywam mocne rozczarowanie światem. Wtedy najchętniej zwijam się w kuleczkę i pochlipuję w kącie, aż robi się trochę lepiej. Przeważnie trwa to krótko, bo z natury jestem optymistką i próbuję szybko znaleźć te pozytywne strony i się ich uczepić.
Nie jest zapewne przypadkiem, że takie dni zdarzają się wyłącznie w zimie. Nienawidzę zimy i depresja zimowa puka do mnie już u schyłku lata - "nadchodzę!". A potem, kiedy zima już jest, rozsiada się wygodnie i robi zamieszanie.
Nie jest zapewne też przypadkiem, że przez ostatnie dwa lata nie miałam ani grama tej depresji zimowej. Koniec lata jak zawsze wiązał się ze smutkiem i obawą, ale zimę zniosłam całkiem nieźle. Dlaczego? A, ja wiem dlaczego. Dwa lata temu byłam w ciąży, rok temu na urlopie macierzyńskim. Miałam dużo wolnego czasu, mogłam go poświęcić na spacery w ciągu dnia, żeby załapać trochę tych lichych promieni słońca, no i nie miałam zbyt dużo na głowie.
W tym roku więc uderzyło z nawiązką. Zapewne przede wszystkim dlatego, że za dużo wzięłam na swoje barki - wiecie, te studia podyplomowe to jednak wymagają dużego wkładu własnego. Temat jest ciekawy, bardzo mi się podoba, ale jest też trudny, a materiałów do przerobienia jest ogrom. A o ile teraz jeszcze mogę sobie trochę ukradkiem w dzień nad tym posiedzieć, tak w momencie gdy zaczną się dotacje i moja praca ruszy pełną parą to nie mam pojęcia jak sobie z tym poradzę. Chyba mnie trochę poniosło.
Do tego parę rozczarowań życiowych i kilka innych problemików i jest efekt.

Wdzięczność

Poradzić sobie z tym nastrojem nie jest łatwo, ale na szczęście istnieje pewien sposób. Nie jest tajemnicą, że nasz umysł potrafi zdziałać cuda. I nasze myśli mogą sterować naszym nastrojem - serio! Więc pierwszy krok ku dobremu samopoczuciu to wyłączenie tych pesymistycznych i rozpaczliwych myśli - to jest najtrudniejsze. Potem już z górki - bo wystarczy włączyć WDZIĘCZNOŚĆ.
Brzmi banalnie? Niesłusznie.
Dostrzeganie drobnych pozytywów każdego dnia, skupianie się na tym co dobre, a nie złe w naszym życiu, pozwala przeprogramować umysł i zmienić cały nastrój. Nie ja to wymyśliłam, ale od lat sama, intuicyjnie, tak sobie radzę ze złem tego świata. A ostatnio wpadłam na jakiś artykuł, który właśnie o tym traktuje, tylko to, co ja praktykowałam sobie intuicyjnie, nazywa fachowo i wyjaśnia mechanizmy.

Najbardziej prozaicznym w okresie przedświątecznym przykładem wdzięczności jest zamiana myślenia "mam tyle do roboty!" na "mam z kim spędzać święta i mam dla kogo się starać". Choć oczywiście umiejętność odpuszczania sobie i luzowania gaci też jest przydatna. Ale chodzi o samo nastawienie. "Znowu muszę odśnieżać!" Ano, bo "mam dom z podjazdem, który wymaga odśnieżania". I tak dalej, i tak dalej.

Po więcej o wdzięczności odsyłam na przykład tutaj.
Jasne, prawdziwej depresji to nie wyleczy - tu trzeba do specjalisty. Ale na małą chandrę zimową jak najbardziej pomaga.

Sometimes I have days when I experience strong disappointment with the world. Then I like to curl up in a ball and sob in the corner until it gets a little better. Mostly it's short-lived because I'm an optimist by nature and I try to quickly find the positives and hang on to them.
It is probably no coincidence that such days only happen in winter. I hate winter and winter depression knocks on me already at the end of summer - "I'm coming!". And then, when winter is here, he sits comfortably and makes a fuss.
It is also probably no coincidence that I have not had an ounce of this winter depression for the last two years. The end of summer, as always, was associated with sadness and fear, but I endured the winter quite well. Why? Oh, I know why. Two years ago I was pregnant, a year ago I was on maternity leave. I had a lot of free time, I could spend it walking during the day to catch some of those poor rays of sunshine, and I didn't have much on my mind.
So this year it hit with a vengeance. Probably mainly because I took too much on my shoulders - you know, these postgraduate studies require a lot of own contribution. The subject is interesting, I like it very much, but it is also difficult, and the material to be processed is huge. And while now I can still sit on it a little secretly during the day, when the subsidies start and my work goes in full swing, I have no idea how I will cope with it. I guess I got a little carried away to enroll to that studies in this time of my life.
Add to that a few disappointments in life and a few other problems, and there is the effect.

Gratitude

Dealing with this mood is not easy, but fortunately, there is a way. It's no secret that our mind can work wonders. And our thoughts can control our mood - seriously! So the first step to feeling good is to turn off those pessimistic and desperate thoughts - that's the hardest part. Then it's downhill - because all you have to do is turn on GRATITUDE.
Sounds trivial? Wrong.
Seeing the little positives in each day, focusing on the good and not the bad in our lives, allows us to reprogram our minds and change our whole mood. I didn't come up with it, but for years I've been intuitively dealing with the evil of this world. And recently I came across an article that deals with this, only what I practiced intuitively, professionally names and explains the mechanisms.
The most prosaic example of gratitude in the pre-Christmas period is the change of thinking "I have so much to do!" with "I have someone to spend Christmas with and I have someone to care for". Although, of course, the ability to let go and loosen your pants is also useful. But it's just the attitude. "I need to shovel snow again!" Well, because "I have a house with a driveway that needs snow shoveling." And so on and so forth.
Of course, real depression will not be cured this way - here you need to see a specialist. But for a little winter blues, it helps so well.

Walking